孔武仲 蔡州三首
0字 下载全书
愁云昏昏掩六月,电光霍霍盘四隅。
淮西一雨三书夜,长澜积潦无处无。
试登高楼望四野,平田渺渺成江湖。
山源奔溢来处远,晨朝又报高丈余。
重堙闭筑仅自守,一带萦叠何其孤。
颓墙处处若山坏,百舍相望无完区。
辛勤买得秸一束,马饥况乏粟与刍。
三十年间走四方,始遭此厄真穷途。
踚居丘亭往来断,时起顾是青云衢。
如丝一罅见天面,顽阴复起相模糊。
幽忧填胸中自遣,强扣瓦缶倾残壶。
醉中暂尔神气王,醒定更觉心催枯。
城阴老蛙正逸乐,声如转轴相鸣呼。
强弓毒矢未易射,欲杀唯有企翁符。
吾家此去八勀 驿,愁来更展江湖图。
孔武仲
孔武仲 蔡州三首
狂霖山群山,夜半击堤口。
水横溢陵阿,余波犹怒吼。
东村五百户,一塌如摧朽。
硉兀声如雷,牛马不及走。
壮者上枝柯,幼子浮罂缶。
惊逐吞天澜,儿犹闯其母。
旁人避形辴1,睨视谁敢救。
冻馁何足言,余生岂能久。
人云淮西水,如此昔未有。
我生真厄穷,出与此灾偶。
晨兴得枯槎,泛若上牛斗。
独济恐难安,人危敢援手。
孔武仲
孔武仲 蔡州三首
行路难,归去来。
三日汝南城不开,天角隐隐闻轻雷。
掣电更划划,猛雨还漼漼。
稍添汪汪陂,渐淹高高台。
我欲晨兴出南郭,极目唯月白水漫蒿莱。
驿道安在哉,连山洑流相喧貀。
父母不复顾,婴孩弃之如尘埃。
戢戢生鱼头,人世永隔良可哀。
清都咫尺可以诉,谁挽北斗魁。
呜呼行路之难,邦人之灾。
孔武仲