- 读书 >
- 皇明经世文编 - (明)陈子龙 >
- ●皇明經世文編卷之三十七 >
- ◆疏
○條議五事疏 【 武備五事】
一國之武備莫先于治兵葽使國兵足以制邊兵邊兵足以制夷狄可也我朝 太宗豈帝建都北京、鎮壓北虜、乘冬遣將出塞燒荒哨瞭、今宜于每年九月盡、敕坐營將官廵邊分為三路。一出宣府以抵赤城獨石。一出太同以抵萬全。一出山海以抵遼東。各出塞三五百里。燒荒哨瞭。如遇虜寇出沒。即相機勦殺每歲冬出春歸。休息一月。仍于教塲操練、如此則京軍皆習見邊情。臨敵不懼。虜寇懾伏。無敢窺邊矣。
一西邊去京師窵遠自延安綏德以至寧夏甘肅地方數千里。關山隔絕寇人路多。遇有警急。猝難應救。恐即用近邊一帶之民為便取於西鳳內地或致擾民今西安八府之民。不下二十餘萬戶。其中大戶有四五十丁者。有二三十丁者。有十餘丁者。乞差御史給事中與兵部官。會同陝西都督都御史并方面堂上官。集民點選五丁以上者。戶取一人為兵。願兩三丁為兵者聽從。免其粮差每府立為一營。委廉幹官管領。教之戰陣。遇有征進官軍。一例關支行粮。有功一日。一體陞賞。如此則兵力不患于不足。守備充實而朝廷無西顧之憂矣
一任將之法。在乎用之當其才。御之得其道。今朝廷大臣舉用將官。並不問其才之長短智勇有無。一槩舉之。有指揮即陞都指揮、都指揮即陞都督者初雖署事。旋復實授。曾無功實。遽登重任。及至用之。鮮不悞事。雖加黜責。無補前虧。宜令兵部堂上官會同公侯伯老成大臣、從公察舉、務要酌知其才能智勇。僉以本職。參隨各處總兵官分領軍馬勾當邊事。如果能幹。乃可命為參將等職。待其顯立戰功然後陞其官爵。如此則為將臣者。皆知激勸。奮立功效矣。
一兵不貴多。而貴精。兵精則一可當百臨敵之際。一夫奮勇。而千百隨之矣。宜令兵部堂上官會同御史給事中公侯伯等官於教塲內公同點選逐隊閱視軍士有年及六十以上衰老殘疾怯弱者、並皆揀退令歸衛所、戶有壯丁。即令替役。補隊。其各處邊關之兵。亦各差官依在京例。一體揀選。立為定法。或三年五年一行經久無弊則中外之兵皆精矣
一國家用兵。必資智勇之人。豈必盡出于將軍之中大凡天下之民有心計者皆能運智有膂力者皆能効勇如唐有軍謀之科。宋有武舉之選是也。方今 聖朝一統之盛。欲設法選舉。豈患無才。乞敕兵部行移天下軍衛有司。訪察軍民之家。低有軍謀勇力之人。並從選舉。不限南北不拘額數。舉選到京。問以攻守之策。試以弓馬膂力。取勇士則可若智士豈能以二石米羈之取中者月給。口粮二石。分隸在京各營。然後差撥各處總兵官參隨使用。有功之日。照例授以武職。如此則凡天下智勇之士。舉無遺憾。為國家之用矣。