红楼圆梦 - (清)临鹤山人/梦梦先生
临鹤山人,清代人。号梦梦先生。撰有《红楼圆梦》。生卒年不详,生平事迹不详。
清代白话章回小说。31回。临鹤山人(《楔子》中自称梦梦先生)撰。嘉庆十九年(1814)有红蔷阁写刻本刊行。光绪二十三年(1897),有上海书局石印本,卷首附“六如裔孙”题序。书中写林黛玉复活后,适逢清江决堤,因以10万石米粮救济灾民,被皇上封为淑惠郡主;贾宝玉还俗归来,助贾政收拾水灾遗害,使沿江堤坝合龙。宝、黛俱建不世之功,奉命完婚。圣旨谴责薛宝钗与宝玉之婚姻系冒黛玉之名而成,故将宝钗遣返母家。后得黛玉多方周旋,宝钗才得再返贾府。宝、黛感怀晴雯代人受过、被谗惨死,于大观园内为建芙蓉祠以记之。宝玉受皇命重任,在黛玉臂助下,先平沧州盐枭之乱,又靖浙东洋匪妖气,而被封尚书。荣国府再度中兴。贾惜春更名仲春被召入皇宫为贵妃,贾政位居文华殿大学士,告老后由宝玉接替。宝玉的尚书缺,由贾兰补授。真是满门富贵、极尽荣华。芙蓉仙晴雯在审理王善家的、王熙凤、花袭人过程中,把他们丑的、伪善的面孔揭示无遗。连贾母、元妃也在蓉仙面前,为生前曾拆散黛、宝婚姻而认错谢过。该书对《红楼梦》中的人物结局善恶,几乎都一一作了交代。凡原书中之所不平者,莫不大快读者之心,如抑宝钗、袭人,扬晴雯、黛玉;使天下有情者均成佳偶,使薛蟠、贾环辈邪恶者均无善终。书中多富贵淫逸生活的铺叙及天命报应、神鬼符咒的妄说。名为《红楼圆梦》,实与曹雪芹《红楼梦》大相径庭,不可同日而语。
序
世之阅前梦者,莫不感宝、黛之钟情,而愿其成眷属焉。
岂独阅者之心如是,即原其宝、黛之心,亦未尝不以为将来之必成佳偶也。及见黛玉身死,宝玉出家,无不废卷而太息,诚古今之恨事也。
兹得长白临鹤山人所作“圆梦”一书,令黛玉复生,宝玉还家,成为夫妇,使天下有情人卒成眷属,不亦快哉!且前传之所不平者,无不大快人心。至于文采之陆离,词意之缠绵,尤与前传称双绝。因亟付手民,以公于世之有情者。是为序。
光绪丁酉年春三月六如裔孙
楔子
槐黄冠盖闹如云,圆梦先生夕又醺。
梦到圆来浑不了,圆从梦里总无分。
从他婢学体多涩,奈此儿嬉意自勤。
勘破三生归结案,安床架屋笑纷纷。
这首诗乃太平年间,有一梦梦先生做的。先生少年本号了了,因读诗到“人生若大梦,何苦劳其身”两句,他就绝意功名,不谈经史,逢人只说梦话,因自改此号。
一日,忽梦到一座红楼里面,见一姓高的在那里说梦话。
悲欢离合,确当世态,实在听之不倦。因即绕这楼四面去听,说梦的不止一家,较那姓高的所说相去远甚。正在吟诗纳闷,忽见来了警幻仙子,对他笑道:“梦者,觉也;觉者,梦也。有了《圆觉经》,岂可没有《圆梦传》?我现有三十卷《圆梦传》,你快拿去顶礼罢!”那先生接来,打开看时,只见卷中端的有头有尾,前书所有尽有;前书所无尽无。一树一石,一人一物,几于杜诗、韩碑,无一字无来历。却又心花怒发,别开生面,把假道学而阴险如宝钗、袭人一干人都压下去;真才学而爽快如黛玉、晴雯一干人都提起来。真个笔补造化天无功,不特现在的“复梦”、“续梦”、“后梦”、“重梦”都赶不上,就是玉茗堂“四梦”以及关汉卿“草桥惊梦”也逊一筹。先生不禁拍案道:“有此一梦,何必更圆?有此一梦,何必不圆!”
要知端的怎样圆法,正文分解。
这是第一篇第一回 禅关花证三生果 幻境珠还再世缘